Marathon Brussel
Forumregels
Een forum specifiek om jouw ervaringen te delen! Ben je vandaag gaan lopen, en vertel je ons graag hoe is geweest? Ga dan hier je gang!
Een forum specifiek om jouw ervaringen te delen! Ben je vandaag gaan lopen, en vertel je ons graag hoe is geweest? Ga dan hier je gang!
Marathon Brussel
Daar sta ik dan, snotterend en hoestend aan de start voor mijn eerste marathon. De dag ervoor was ik alleen al van boodschappen doen helemaal uitgeteld, een veel te drukke week, weinig slaap en een flinke verkoudheid eisten hun tol. Mijn ouders lachten nog spottend "en jij gaat morgen die marathon lopen? Dat haal je toch nooit zo!".
Maar het was het proberen waard... ik had er tenslotte voor getraind en ik was toch al ingeschreven, wie niet waagt, die niet wint.
's Avonds al mijn tas klaar gemaakt en mijn kleren neergelegd voor de volgende ochtend. Om 5.30u ging de wekker, om 5.50u zat ik op de fiets naar het station (bussen reden er nog niet) om op tijd in Brussel te zijn, waar ik mijn startnummer nog moest ophalen: 566. Jaja, ik was er deze keer heel vroeg bij met inschrijven
. Heel leuk is ook dat ze van elke deelnemen de voornaam erbij hebben gezet!
Als ik al die professionele lopers zo zie begin ik toch wat te twijfelen of het wel zo'n goed idee is, maar anderzijds heb ik er enorm veel zin in, en ach, ik zie wel hoe ver ik kom.
De start was om 9u, dus rond kwart voor 9 begon iedereen al een goede startplaats te zoeken. Optimistisch stel ik me op in het vak met als streeftijd 3u59. Oorspronkelijk was het mijn doel om hem binnen de 4u uit te lopen, maar of dat er nu in zit?
Het is nog een kwartiertje bibberen voor vertrek, het was dan wel erg mooi weer, maar zo vroeg in de morgen toch nog erg koud! Er starten opmerkelijk weinig vrouwen, en de leeftijden liggen ook voornamelijk tussen de 30 en 50. Met mijn 21 jaar ben ik blijkbaar wel een buitenbeentje.
Het startschot is gegeven en de hele massa mensen komt langzaam maar zeker in beweging, een erg rustige start, weinig gedrum, begrijpelijk ook, want niemand wil zijn krachten al verspillen in de 1ste kilometer als er nog 41 volgen!
Maat het is nu officieel, ik ben begonnen aan mijn eerste marathon en er is geen weg meer terug.... gaan, gaan en blijven gaan!
Het eerste deel kwam goed overeen met de 20km van Brussel, so far, so good. Dat zijn nog afstanden die me goed af gaan en zelfs met wat gehoest hier en daar ging het nog vrij gemakkelijk. Maar zoals ook tijdens de trainingen al het geval was, komt de man met de hamer me bezoeken vanaf een km of 25, deze keer op km 27. Mijn benen voelen vermoeid aan, ik heb honger als een paard... de energie is op! Maar toch doorgaan, al is het langzaam, het is toch nog sneller dan wandelen. Er is tenslotte wel een tijdslimiet van 5u. Bij het volgende bevoorradingspunt ben ik zo brutaal om in plaats van 1 stukje banaan er 4 te vragen die ik nadien langzaam maar zeker oppeuzel. Ik voel mijn energieniveau weer wat stijgen en ik kan er weer even tegenaan! Het is een zwaar parcours, veel niveauverschillen, en vooral de lange, langzaam stijgende stukken zijn echte beenbrekers. Eenmaal op het hoogste punt is het pas weer mogelijk wat te drinken in combinatie met een rustige ademhaling. Gewoon rustig door blijven gaan.
Als ik zo om me heen kijk zijn die laatste 15km voor iedereen erg zwaar. Ik zat uiteraard niet in de kopgroep, maar om me heen zie ik veel lopers die het opgegeven hebben, veel wandelen nog dapper verder. Enkelen liggen op de grond met krampen of moeten overgeven in de struiken. Het is behoorlijk indrukwekkend... op plaatsen lijkt het eerder een slagveld, en dan te weten dat al die mensen voor hun plezier meedoen. Blijkbaar hebben ze zich toch lichtjes miskeken, of kennen ze hun eigen grenzen niet goed.
Tot nu toe besef ik me elke kilometer opnieuw dat mijn benen eigenlijk nog vrij goed voelen, geen last van knieën of enkels wat ik in het verleden wel heb gehad. Grote opluchting, als die benen het houden, houdt de rest het ook wel! Ik heb mijn tempo terug gevonden en laat de volgende kilometers voorbij gaan. Van andere lopers heb ik gehoord dat de laatste 5km nog een zware laatste inspanning eisen, dus daar probeer ik wat rekening mee te houden. Nu al een beetje krachten sparen om alles nog tot een einde te kunnen brengen.
De laatste km's kom ik plots weer in een hele meute lopers terecht! Blijkbaar hebben ze de lopers van de hele en halve marathon op het einde samen gevoegd, geen al te goed idee. Ik heb mijn tempo nog altijd en wonder boven wonder haal ik de ene na de andere halve marathonloper nog in, waar die kracht nog vandaan komt weet ik ook niet, want erg veel moeite kost het niet (of ik sta inmiddels op automatische piloot).
Nu we weer een hele meute lopers zijn, staan er ook veel supporters langs de kant en wordt er langs alle kanten gejuicht en gemotiveerd.
Het is rond de middag, de zon schijnt en eindelijk krijg ik het aangenaam warm! Nu moet het ook echt lukken, de laatste kilometertjes!
Ennnnn, het is gelukt! In 3u50min was ik binnen, wat uiteindelijk nog overeen komt met zo'n 11km/u, zeker in samenwerking met een flinke verkoudheid vind ik dat niet verkeerd!
Verder gaat mijn dank wel nog uit naar alle supporters langs de kant! Van alle kanten werd ik gemotiveerd, ik kan denk ik niet op 6 handen tellen hoe vaak ik "allez Eva" heb gehoord van wildvreemden. En dan nog de meneer met de hoed die ik 2 keer tegenkwam, en die 2 keer zijn hoed afzette en op zijn knieën ging uit "respect pour la mademoiselle". Deze mensen hebben er allemaal voor gezorgd dat ik toch ongeveer de hele 42km met een grote glimlach heb gelopen!
Ik kijk al uit naar mijn volgende marathon
.

Maar het was het proberen waard... ik had er tenslotte voor getraind en ik was toch al ingeschreven, wie niet waagt, die niet wint.
's Avonds al mijn tas klaar gemaakt en mijn kleren neergelegd voor de volgende ochtend. Om 5.30u ging de wekker, om 5.50u zat ik op de fiets naar het station (bussen reden er nog niet) om op tijd in Brussel te zijn, waar ik mijn startnummer nog moest ophalen: 566. Jaja, ik was er deze keer heel vroeg bij met inschrijven

Als ik al die professionele lopers zo zie begin ik toch wat te twijfelen of het wel zo'n goed idee is, maar anderzijds heb ik er enorm veel zin in, en ach, ik zie wel hoe ver ik kom.
De start was om 9u, dus rond kwart voor 9 begon iedereen al een goede startplaats te zoeken. Optimistisch stel ik me op in het vak met als streeftijd 3u59. Oorspronkelijk was het mijn doel om hem binnen de 4u uit te lopen, maar of dat er nu in zit?
Het is nog een kwartiertje bibberen voor vertrek, het was dan wel erg mooi weer, maar zo vroeg in de morgen toch nog erg koud! Er starten opmerkelijk weinig vrouwen, en de leeftijden liggen ook voornamelijk tussen de 30 en 50. Met mijn 21 jaar ben ik blijkbaar wel een buitenbeentje.
Het startschot is gegeven en de hele massa mensen komt langzaam maar zeker in beweging, een erg rustige start, weinig gedrum, begrijpelijk ook, want niemand wil zijn krachten al verspillen in de 1ste kilometer als er nog 41 volgen!
Maat het is nu officieel, ik ben begonnen aan mijn eerste marathon en er is geen weg meer terug.... gaan, gaan en blijven gaan!
Het eerste deel kwam goed overeen met de 20km van Brussel, so far, so good. Dat zijn nog afstanden die me goed af gaan en zelfs met wat gehoest hier en daar ging het nog vrij gemakkelijk. Maar zoals ook tijdens de trainingen al het geval was, komt de man met de hamer me bezoeken vanaf een km of 25, deze keer op km 27. Mijn benen voelen vermoeid aan, ik heb honger als een paard... de energie is op! Maar toch doorgaan, al is het langzaam, het is toch nog sneller dan wandelen. Er is tenslotte wel een tijdslimiet van 5u. Bij het volgende bevoorradingspunt ben ik zo brutaal om in plaats van 1 stukje banaan er 4 te vragen die ik nadien langzaam maar zeker oppeuzel. Ik voel mijn energieniveau weer wat stijgen en ik kan er weer even tegenaan! Het is een zwaar parcours, veel niveauverschillen, en vooral de lange, langzaam stijgende stukken zijn echte beenbrekers. Eenmaal op het hoogste punt is het pas weer mogelijk wat te drinken in combinatie met een rustige ademhaling. Gewoon rustig door blijven gaan.
Als ik zo om me heen kijk zijn die laatste 15km voor iedereen erg zwaar. Ik zat uiteraard niet in de kopgroep, maar om me heen zie ik veel lopers die het opgegeven hebben, veel wandelen nog dapper verder. Enkelen liggen op de grond met krampen of moeten overgeven in de struiken. Het is behoorlijk indrukwekkend... op plaatsen lijkt het eerder een slagveld, en dan te weten dat al die mensen voor hun plezier meedoen. Blijkbaar hebben ze zich toch lichtjes miskeken, of kennen ze hun eigen grenzen niet goed.
Tot nu toe besef ik me elke kilometer opnieuw dat mijn benen eigenlijk nog vrij goed voelen, geen last van knieën of enkels wat ik in het verleden wel heb gehad. Grote opluchting, als die benen het houden, houdt de rest het ook wel! Ik heb mijn tempo terug gevonden en laat de volgende kilometers voorbij gaan. Van andere lopers heb ik gehoord dat de laatste 5km nog een zware laatste inspanning eisen, dus daar probeer ik wat rekening mee te houden. Nu al een beetje krachten sparen om alles nog tot een einde te kunnen brengen.
De laatste km's kom ik plots weer in een hele meute lopers terecht! Blijkbaar hebben ze de lopers van de hele en halve marathon op het einde samen gevoegd, geen al te goed idee. Ik heb mijn tempo nog altijd en wonder boven wonder haal ik de ene na de andere halve marathonloper nog in, waar die kracht nog vandaan komt weet ik ook niet, want erg veel moeite kost het niet (of ik sta inmiddels op automatische piloot).
Nu we weer een hele meute lopers zijn, staan er ook veel supporters langs de kant en wordt er langs alle kanten gejuicht en gemotiveerd.
Het is rond de middag, de zon schijnt en eindelijk krijg ik het aangenaam warm! Nu moet het ook echt lukken, de laatste kilometertjes!
Ennnnn, het is gelukt! In 3u50min was ik binnen, wat uiteindelijk nog overeen komt met zo'n 11km/u, zeker in samenwerking met een flinke verkoudheid vind ik dat niet verkeerd!
Verder gaat mijn dank wel nog uit naar alle supporters langs de kant! Van alle kanten werd ik gemotiveerd, ik kan denk ik niet op 6 handen tellen hoe vaak ik "allez Eva" heb gehoord van wildvreemden. En dan nog de meneer met de hoed die ik 2 keer tegenkwam, en die 2 keer zijn hoed afzette en op zijn knieën ging uit "respect pour la mademoiselle". Deze mensen hebben er allemaal voor gezorgd dat ik toch ongeveer de hele 42km met een grote glimlach heb gelopen!
Ik kijk al uit naar mijn volgende marathon


Re: Marathon Brussel
R.E.S.P.E.C.T!!!!! (had ik een hoedje op, nam ik hem nu ook af..)
[url=http://hardloopster.blogspot.nl]Mijn eerste stapjes in de hardloopwereld[/url]
-
- Berichten: 878
- Lid geworden op: 12 jan 2011, 22:08
- Locatie: Ledeberg
- Contacteer:
Re: Marathon Brussel
Super Gedaan! Heel goed bezig en voor je eerste marathon in een heel mooie tijd! Inderdaad R.E.S.P.E.C.T!
Lopen is een avontuur, genoeg stof voor een blog:
[url=http://www.flightleader.be/wordpress/]A Running Female Gamers mind[/url]
[url=http://www.flightleader.be/wordpress/]A Running Female Gamers mind[/url]
Re: Marathon Brussel
Knap! Echt knap! Ben jaloers 

Re: Marathon Brussel
Whaauw !!
Super !! én nog fantastisch neergeschreven ook ! mooi mooi mooi !
Proficiat en geniet nu maar fijn na van je prestatie ! Chapeau !


Proficiat en geniet nu maar fijn na van je prestatie ! Chapeau !
-
- Berichten: 168
- Lid geworden op: 15 mei 2012, 11:26
Re: Marathon Brussel
gewoonweg schitterend!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
wat een prestatie seg, iets om nu eens echt trots op te zijn...
dikke proficiat.
Evy, Renate en heel dit forum ( mag ik toch wel zeggen he) is echt fier op u ...
wat een prestatie seg, iets om nu eens echt trots op te zijn...
dikke proficiat.
Evy, Renate en heel dit forum ( mag ik toch wel zeggen he) is echt fier op u ...
Re: Marathon Brussel
Amai, enorm knap gedaan..
Proficiat !!
Proficiat !!
Re: Marathon Brussel
Een ongelooflijke dikke proficiat mademoiselle Eva!!! 

-
- Berichten: 105
- Lid geworden op: 03 jul 2012, 11:49
- Locatie: wenduine
Re: Marathon Brussel
Schitterende prestatie!! Van harte proficiat!! 

Re: Marathon Brussel
Geweldig, Eva, van harte proficiat! 

Lopen is een kwestie van je ene voet voor de andere zetten.