Hoog(=over)moed komt dus echt voor de val

[Hellothere]

Beste mederunners,

Met een beetje schaamte, maar ik vrees dat ik mij heb laten vangen door overmoed.
Ik heb het in diverse topics al verschillende keren gehad maar over verantwoord trainen als je start met lopen, opbouwen, hartslag, rusttijden, geschikte schoenen, .. kortom luisten naar je lichaam !!!

Afgelopen weekend heb ik aan de lijve mogen ondervinden dat ook overmoed en denken dat je reeds een goede atleet bent door je lichaam worden afgestraft.

Tot vorige week liep ik braafjes mijn drie avonden per week (maandag, woensdag en donderdag), en dat gaat wondergoed. Afstand is nu een dikke 7 kilometer, en die loop ik vrolijk fluitend uit, en ik heb het gevoel dat ik nu nog verder kan, en bouw dat ook beetje bij beetje op. So far, so good zou je denken.

Sinds afgelopen weekend echter is mijn vriendin terug een beetje beginnen trainen. Zij wil opnieuw gaan lopen, en heeft nu de “start to run” van 0 -> 5 km hernomen. Bovendien heeft ze ook, net als ik, de mountainbike van stal gehaald, en doen we op zaterdag de volgende training :

- 1 uurtje fietsen (met enkele pittige stukjes in het zoniënwoud).
- Halverwege ons loopprogramme (vriendin haar start to run, ikzelf mijn kilometertjes). Mijn vriendin heeft hier voor mij een zaaaalig, maar pittig parcourtje uitgestippeld. De hellinkjes, zowel af als op zijn soms navenand.
- Nadien weer een uurtje fietsen terug naar huis (tweede helft).

Het fietsen gebeurde op lage versnelling, lage hartslag op souplesse en dus redelijk relaxed.
Ook het lopen ging mij zaterdag zo goed af dat ik na die training, denkende dat ik heel de wereld aankon weer even datzelfde zalige parcours door het bos ging doen (op zondag en wel niet meer met de fiets).

Op zondagmorgen kreeg ik wel al een hééél licht signaal vanuit de linkerkuit dat ik misschien toch beter een rustdagje inlas, signaal werd genegeerd, want ik had al 4 trainingen heel goed doorstaan. Dus opnieuw beginnen joggen, ging redelijk. Op enkele kilometer van het einde opeens flinke kramp in de kuit, moeten stoppen, deed echt pijn. Even gestretcht en wat gewandeld, dan de laatste 1,5 km terug gelopen. Deed opnieuw wat meer pijn, maar houdbaar, en dus uitgelopen.

Gevolg : waarschijnlijk toch een wat verokken kuit, en vandaag loop ik een beetje mankend rond. Dus veroordeeld tot enkele rustdagen (hopelijk geen hele rustweek).

Moraal van het verhaal : als je al enige ervaring hebt in het lopen, en het begint allemaal goed en vlotjes te gaan niet denken dat je er bent, en ook als ervaren loper naar je lichaam BLIJVEN luisteren. Ik heb mijn lesje nu wel geleerd (zeker gezien ik uit het verleden al wist dat ik reeelijk blessuregevoelig ben). Vanaf nu : het minste dat ik voel = STOP, volgende keer beter dan maar.

Klinkt waarschijnlijk allemaal evident wat ik hier nu vertel, en dat vind ik ook, maar zo zie je maar dat het gevaar op enige overmoed, als het allemaal wat vlotter begint te gaan zeker wel reeel aanwezig is.

[Ria]

oei Hellothere.. dat lijkt me niet zo aangenaam... ik hoop voor jou dat je heel spoedig weer hersteld bent zodat je er terug tegenaan kan, want het enthousiasme waarmee je vorige zaterdag beschreef zou iedereen zin doen krijgen om te gaan lopen Nu niks forceren he... maar dat zal jij waarschijnlijk beter beseffen dan wie ook

[Hellothere]

oei Hellothere.. dat lijkt me niet zo aangenaam... ik hoop voor jou dat je heel spoedig weer hersteld bent zodat je er terug tegenaan kan, want het enthousiasme waarmee je vorige zaterdag beschreef zou iedereen zin doen krijgen om te gaan lopen Nu niks forceren he... maar dat zal jij waarschijnlijk beter beseffen dan wie ook

Ik denk dat het wel meevalt. Is vandaag al een heel pak beter.
Misschien morgen of overmorgen als eens heel voorzichtig proberen.
Ik moet wel bekennen dat het kriebelt hoor. Nu haal ik eens een beetje niveau en begint het lopen een beetje vlot te gaan, en nu mag ik weer niet, pfff

[Sanmiguel]

Zou het kunnen dat de combinatie lopen - fietsen je wat overbelasting heeft gegeven ?

Veel warmte op de pijnplaats leggen (kersepittekussen, e.d.) en veel water drinken (afvoer afvalstoffen !) en VOORAL niet te vroeg terug beginnen. En wanneer je terug begint, EERST heel voorzichtig/traag beginnen lopen.

Beter nu wat een afwachtende/voorzichtige houding aannemen dan binnenkort met een ellendige en langdurige kwetsuur te zitten.

Succes !

[Hellothere]

Zou het kunnen dat de combinatie lopen - fietsen je wat overbelasting heeft gegeven ?

Nee, dat denk ik niet. Tot op heden liep ik drie keer per week, en twee keer per week ging ik eerst naar de fitness om nog een 40-tal minuten te fietsen op hartslag, en 30 minuten cross-trainer, nadien mijn kilometertjes op de weg. Dus ik ben wel gewend verschillende inspanningen te combineren.
Bovendien heb ik, omdat mijn vriendin al een tijdlang niet meer gesport had, haar tempo gehouden, wat voor mij behoorlijk traag was, en ik heb op een laag verzet gefietst. Hoewel het twee uur fietsen was (1 uur voor en 1 uur na) heb ik dat op souplesse gedaan, waardoor het eerder een goede opwarming voor en een goeie cooldown na het lopen was. Hartslag op de fiets zat overigens gans de tijd rond de 65 %.

Maar ik heb wel een pak andere zaken fout gedaan, of onderschat :

Ten eerste het parcours. Ik weet niet of je het zonienwoud een beetje kent. Ik heb 7 km gelopen omgeving Tervuren / Jezus-Eik. Daar zitten enkele flinke hellingen tussen, echt een paar kuitenbijters (en in mijn geval kan je dat dus letterlijk nemen). Tot op heden liep ik een redelijk vlak parcours. Ik weet niet of mijn gestel toch geen last heeft gehad van het afwisselend bergop en –af lopen (wat toch ook een behoorlijke interval training is, en de kuiten flink belast).

Ten tweede de frequentie. Ik liep tot op heden 3 keer per week (maandag, woensdag, donderdag), nu dus nog zaterdag en zondag erbij, das dus vorige week 5 keer geweest. Misschien toch wat te veel van het goeie ?

Ten derde het negeren van signalen. Op zondagochtend voelde ik dat er al iets niet klopte met die kuit. Maar gezien het niet echt hard was, ben ik toch nog gaan lopen op die heuveltjes. Wellicht ook niet echt verstandig, zeker niet voor iemand als ik die altijd maar tegen iedereen zit te kankeren om naar je lichaam te luisteren.

Ten vierde het negeren van pijn, en da’s waarschijnlijk het ergste. Op zondag is tijdens het lopen die kuit echt pijn beginnen doen. Even stretchen tot het weer draaglijk was, en verdergelopen. Helemaal niet verstandig natuurlijk, pijn is een signaal dat absoluut niet genegeerd mag worden. Na de drie voorgaande fouten had ik beter moeten weten, en onmiddellijk stoppen.

Veel warmte op de pijnplaats leggen (kersepittekussen, e.d.) en veel water drinken (afvoer afvalstoffen !)

Dat klopt wel warmte is de beste vriend van stijve spiertjes. Mijn vriendin was zondag zo stijf als een plank na het lopen en fietsen, en ze voelde haar spiertjes behoorlijk. We zijn op zondagnamiddag naar een sauna geweest, beetje zweten, beetje stomen, beetje broebelen in een lekker warem jacuzzi, beetje zwemmen, en ze is daar als een nieuw mens uitgekomen.
Echte aanrader om de spiertjes snel opnieuw in vorm te krijgen.

Maarre in mijn geval weet ik niet of warmte de oplossing is. Warmte is goed bij stijve spieren, maar ik vrees een beetje dat het bij mij eerder om een verrekking of zelfs een spierscheurtje gaat. Stijfheid zeker niet. In geval van verrekking of andere blessures buiten stijfheid, is het overigens beter om de pijnlijke plaats juist te koelen (is niet voor niks dat sportclubs altijd over icepacks beschikken.

En wanneer je terug begint, EERST heel voorzichtig/traag beginnen lopen.

Zal niet gemakkelijk zijn. Ik heb door de maanden mijn “comfortabel tempo” toch wel kunnen opdrijven. En dan blijf je dat automatisch aanhouden. Ik weet zelfs niet of ik dat kan, heel traag lopen, ik denk dat je automatisch naar je “gewone” tempo gaat.

Beter nu wat een afwachtende/voorzichtige houding aannemen dan binnenkort met een ellendige en langdurige kwetsuur te zitten.

Nog moeilijker, ik begin ook stilaan te ontdekken dat lopen best verslavend is. Is vandaag de tweede dag dat ik niet loop, en het kriebelt nu al behoorlijk. Maar goed, zolang ik ook maar iets voel in die kuit, zelf nog het minste, dan loop ik niet.
Je hebt uiteraard gelijk, als ik nu mezelf de kans geef om te herstellen, dan ben ik nadien waarschijnlijk opnieuw vertrokken voor vele maanden loopplezier, en da’s uiteraard beter dan in het sukkelstraatje te komen van telkens te moeten stoppen met blessures, opnieuw beginnen, opnieuw stoppen, enz. Sporten moet tenslotte fun zijn, en de tijd dat men dacht dat men pas goed gesport heeft als men ook goed heeft afgezien ligt reeds ver achter de rug.
Wij weten wel beter hé ?
Jullie mogen vanavond in mijn plaats lopen zie

[Hellothere]

Dag 3 inmiddels, woensdagmiddag, geen wezenlijke verbetering tov gisteren, iets beter maar gaat heel traag.
Als het zo verdergaat ben ik minstens out tot het weekend.
Om het op zijn Hoolands te zeggen, is wel balen, zeker nu het perfect loopweer is

Ik wil lopen, kan niet, verscrhikkelijk !!!!

[Sanmiguel]

Ik heb mij altijd laten vertellen dat bergAFwaarts lopen vèèl belastender is voor de kuiten dan bergOP.

Als je op je kuit geen blauwe plekken ziet komen (bloeduitstorting) dan heb je heel waarschijnlijk geen scheurtje, maar een verrekking(etje).
Rusten is dan helaas de boodschap.

Geeft trouwens ineens de kans aan je lichaam om eens volledig te rusten, wat nooit kwaad kan.

Sterkte !

[Hellothere]

Ik heb mij altijd laten vertellen dat bergAFwaarts lopen vèèl belastender is voor de kuiten dan bergOP.

Dat klopt, en dat is ook te voelen. Ik probeer zowel bergop als bergaf dezelfde stapfrekwentie te houden, en dezelfde stapgrootte. Als je bergaf loopt is de verleiding groot om grotere stappen te nemen waardoor je sneller gaat, maar dat is dan weer belastender voor de knieen.

Als je op je kuit geen blauwe plekken ziet komen (bloeduitstorting) dan heb je heel waarschijnlijk geen scheurtje, maar een verrekking(etje).

Ik denk inderdaad ook aan een verrekkingske. Geen blauwe plekken, en ik denk ook niet dat ik met een scheur had kunnen verderlopen (zelfs niet stappen).

Rusten is dan helaas de boodschap.
Geeft trouwens ineens de kans aan je lichaam om eens volledig te rusten, wat nooit kwaad kan.

Ik vrees er ook voor, ga vanavond een beetje uitrusten op een of ander terrasje .
Ik dacht eerst om rustig aan wat cardio training te doen wat de kuiten minder belast (fietsen op lichte weerstand, roeien, …), maar denk dat ik dat minstens nog één dagje ga laten.rusten, zie morgen wel. Lopen zal misschien voor vrijdag zijn, hopelijk zaterdag als ik opnieuw de combinatie fietsen-/lopen wil doen (misschien op kortere afstand).
Wil toch niet te lang onderbreken, want uit ervaring weet ik dat conditie en uithouding jammer genoeg sneller achteruit gaat dan je het opbouwt. En ik zou toch graag op mijn huidige niveau blijven.

[Hellothere]

Dag 4, alweer een beetje beter dan gisteren, just de trap afkomen gaat nog een beetje sukkelachtig, dus lopen zal ook niet voor vandaag zijn vrees ik.
Misschien dat ik zaterdag al een bescheiden poging kan wagen. Is wel de eerste keer dat ik een ganse week uitben door een blessure

[Ria]

verstandig van je dat je er nog eventjes mee wacht... en iemand met een conditie zoals jij zal die niet zo gauw kwijt raken denk ik