Dagboek Peerappelbanaan

[mamajolijn]

Vooral doorgaan (als het gaat met de knieën), met elke kilo minder wordt het ook makkelijker!

Ik woog 105 kilo (3 jaar geleden), ben afgevallen tot ook 96 kilo en toen begonnen met hardlopen. Inmiddels weeg ik alweer een jaar 80 kilo en heb me lange tijd niet zo goed gevoeld!! Het is alle moeite, tijd, energie en inspanning waard! En jij bent het waard

[peerappelbanaan]

Bedankt allen voor de leuke en oppeppende reacties. Helaas is de afgelopen periode qua hardlopen mij zwaar gevallen. Ik had gehoopt inmiddels zonder problemen de 5km. te kunnen lopen. Een maand geleden (een goede maand na aanschaf van mijn nieuwe loopschoenen) begon toch de pijn in mijn knie weer op te spelen tot het punt dat ik niet eens meer zonder hinkelen en met veel pijn de trap af kon lopen. Hierop een afpsraak gemaakt met de fysiotherapeut die er achter kwam dat ik (waarschijnlijk door een blessure van heel lang geleden) in mijn bekken en rug alles met links deed, mijn bekken stond behoorlijk scheef. Dit om, onbewust, mijn rechterbeen te ontlasten. Door te lopen dwong ik mijn rechterbeen om mee te doen wat het al vele jaren niet meer heeft gedaan. Hierdoor is mijn knie overbelast geraakt en als gevolg hiervan mocht / kon ik niet meer lopen tot het moment dat mijn bekken weer volledig recht stond. Rusten volstond niet omdat de pijn dan wel weg zou gaan maar de oorzaak niet verholpen was waardoor de pijn vanzelf terug zou komen.

Na enkele behandelingen bij de fysiotherpeut stond mijn bekken weer recht en was ik voornemens om vandaag weer te beginnen. Helaas, 2 dagen geleden kreeg ik keelpijn, gisteren kwam hier hoofdpijn bij en vandaag een compleet "wattenhoofd" en mijn stem compleet weg.

Omdat ik er zo naar uitgezien heb weer te starten met lopen ben ik toch gaan lopen. Om het rustig aan te doen ben ik op een rustig tempo verder gegaan waar ik een maand geleden gebleven was, les 22. De les zelf ging mij op zich goed af alleen de combinatie lopen en ziek zijn / je niet lekker voelen is geen aanrader. Halverwege stond mijn hoofd op ontploffen en aan het eind had ik het gevoel elk moment neer te kunnen gaan vallen. Echter toch uitgelopen, ik wilde weer beginnen!!

Hopelijk trekt het ziek zijn snel weg en kan ik woensdag weer gewoon met frisse moed en een leeg hoofd aan mijn tweede training van deze week beginnen en zo weer een beetje ritme opbouwen.